Éé sexy!
Door: Hermien
Blijf op de hoogte en volg Hermien
11 Februari 2014 | Nederland, Groningen
ÉÉ SEXY: EEN STUDIE VAN TOULOUSAANS FLIRTGEDRAG
DIJK, H. 2014
notpublishedby university press
Een tijdje terug las ik een stukje van een NRC-columniste waarin ze zich afvroeg waarom sommige mannen toch steeds maar naar vrouwen blijven fluiten. Het leidt nergens toe, voor de mannen, zo liet ze weten, omdat iedereen weet dat even naar iemand fluiten er echt niet voor zorgt dat je de vrouw in kwestie ook krijgt. Ik kreeg de indruk dat de NRC-columniste het allemaal maar een beetje vervelend vond als ze op straat werd nageroepen, of –gefloten. Wellicht dat ze maar een tijdje in Toulouse moet gaan wonen.
Naroepen, nafluiten en op een wildvreemde afstappen om te zeggen dat ze er leuk uitziet, dat is in Toulouse namelijk niet zo raar. In het begin moest ik er, als stugge Noord-Europeaan, wel een beetje aan wennen. Ik bedoel, wat moet je noú weer antwoorden als er een man op je afstapt om te zeggen dat je mooi bent. Wat wil hij van me? Als je erover nadenkt, was ik eigenlijk een beetje de NRC-columniste.
Na verloop van tijd begon ik er enigszins aan te wennen dat dit soort dingen in Toulouse veel vaker gebeuren dan in Groningen. Riep er iemand aan de overkant van de straat ‘éé sexy!’ naar me terwijl ik op mijn fietsje het verkeer trotseerde, dan kreeg hij een glimlach en een knikje terug.
Een tijdje later begreep ik eindelijk waarom het in Toulouse zoveel normaler is om op straat te flirten en ook waarom die mannen het steeds maar doen terwijl ze weten dat ze de vrouw er niet mee veroveren. Het gaat er bij het nafluiten, het naroepen en het aanspreken namelijk helemaal niet om om de vrouw te krijgen. Het gaat er gewoon om, om iemand te laten weten dat ze aantrekkelijk, of mooi is. En hoe feministisch je ook mag zijn, mooi gevonden worden vinden we allemaal leuk. Dus wanneer die jongen me aanstaart in de Toulousaanse supermarkt, staar ik gewoon terug, om zo op speelse wijze te laten weten dat ik hem ook best leuk vind om te zien. Als we dan beiden onze boodschappen hebben betaald en allebei een andere kant opgaan, hebben we geen telefoonnummers uitgewisseld, weten we niet elkaars naam en hebben we wellicht geen woord gewisseld, maar zijn we wel geslaagd in het doel van onze interactie. We hebben elkaar namelijk gewoon een compliment gegeven, hij voelt zich beter, ik voel me beter en dat is dat.
Nu ik terug ben in Groningen weet ik dat ik al die complimentjes ga missen. Want wat is er nou leuker om te horen dan dat je er leuk uitziet op een dag dat je je ’s ochtends afvroeg of je niet beter een papieren zak over je hoofd kon trekken? Vandaar dat het mij een goed idee lijkt als we vanaf nu elkaar massaal gaan nafluiten, naroepen en aanspreken. Niet omdat we wat van de andere (of dezelfde) sekse willen, maar gewoon omdat we iemand willen laten weten dat hij, of zij, er leuk uitziet. Vrouwen, laten wij nu eens die bouwvakkers nafluiten.
p.s. Omdat ik nu weer definitief terug ben in Nederland is dit het laatste bericht van mijn blog. Tenzij jullie heel, heel graag over mijn avonturen in Groningen willen horen, natuurlijk. :)
DIJK, H. 2014
notpublishedby university press
Een tijdje terug las ik een stukje van een NRC-columniste waarin ze zich afvroeg waarom sommige mannen toch steeds maar naar vrouwen blijven fluiten. Het leidt nergens toe, voor de mannen, zo liet ze weten, omdat iedereen weet dat even naar iemand fluiten er echt niet voor zorgt dat je de vrouw in kwestie ook krijgt. Ik kreeg de indruk dat de NRC-columniste het allemaal maar een beetje vervelend vond als ze op straat werd nageroepen, of –gefloten. Wellicht dat ze maar een tijdje in Toulouse moet gaan wonen.
Naroepen, nafluiten en op een wildvreemde afstappen om te zeggen dat ze er leuk uitziet, dat is in Toulouse namelijk niet zo raar. In het begin moest ik er, als stugge Noord-Europeaan, wel een beetje aan wennen. Ik bedoel, wat moet je noú weer antwoorden als er een man op je afstapt om te zeggen dat je mooi bent. Wat wil hij van me? Als je erover nadenkt, was ik eigenlijk een beetje de NRC-columniste.
Na verloop van tijd begon ik er enigszins aan te wennen dat dit soort dingen in Toulouse veel vaker gebeuren dan in Groningen. Riep er iemand aan de overkant van de straat ‘éé sexy!’ naar me terwijl ik op mijn fietsje het verkeer trotseerde, dan kreeg hij een glimlach en een knikje terug.
Een tijdje later begreep ik eindelijk waarom het in Toulouse zoveel normaler is om op straat te flirten en ook waarom die mannen het steeds maar doen terwijl ze weten dat ze de vrouw er niet mee veroveren. Het gaat er bij het nafluiten, het naroepen en het aanspreken namelijk helemaal niet om om de vrouw te krijgen. Het gaat er gewoon om, om iemand te laten weten dat ze aantrekkelijk, of mooi is. En hoe feministisch je ook mag zijn, mooi gevonden worden vinden we allemaal leuk. Dus wanneer die jongen me aanstaart in de Toulousaanse supermarkt, staar ik gewoon terug, om zo op speelse wijze te laten weten dat ik hem ook best leuk vind om te zien. Als we dan beiden onze boodschappen hebben betaald en allebei een andere kant opgaan, hebben we geen telefoonnummers uitgewisseld, weten we niet elkaars naam en hebben we wellicht geen woord gewisseld, maar zijn we wel geslaagd in het doel van onze interactie. We hebben elkaar namelijk gewoon een compliment gegeven, hij voelt zich beter, ik voel me beter en dat is dat.
Nu ik terug ben in Groningen weet ik dat ik al die complimentjes ga missen. Want wat is er nou leuker om te horen dan dat je er leuk uitziet op een dag dat je je ’s ochtends afvroeg of je niet beter een papieren zak over je hoofd kon trekken? Vandaar dat het mij een goed idee lijkt als we vanaf nu elkaar massaal gaan nafluiten, naroepen en aanspreken. Niet omdat we wat van de andere (of dezelfde) sekse willen, maar gewoon omdat we iemand willen laten weten dat hij, of zij, er leuk uitziet. Vrouwen, laten wij nu eens die bouwvakkers nafluiten.
p.s. Omdat ik nu weer definitief terug ben in Nederland is dit het laatste bericht van mijn blog. Tenzij jullie heel, heel graag over mijn avonturen in Groningen willen horen, natuurlijk. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
